بیان فاکتورهای نوروتروفیک و ژن‌های دوپامینرژیک در سلول‌های بنیادی مزانشیمی قبل و پس از تیمار توسط دی‌متیل سولفوکساید

  سابقه و هدف: عوامل نوروتروفیک نقش مهمی در تمایز سلول‌های بنیادی مزانشیمی ( Mesenchymal stem cells, MSCs ) به سلول‌های عصبی دوپامینرژیک ایفا می‌کنند. هدف این تحقیق بررسی بیان فاکتورهای نوروتروفیک BDNF, NGF, CNTF, GDNF, NT3, NT5 و برخی از ژن‌های دوپامینرژیک مانند مانند تیروزین هیدروکسلاز در MSCs قبل و پس از تیمار توسط دمسو ( Dimethyl sulfoxide, DMSO) است.   مواد و روش ‌ ها: MSCs از مغز استخوان‌های فمور و تیبیای موش صحرایی بالغ جدا و در محیط MEM - α کامل شده با سرم کشت داده شدند. سلول‌های پاساژ چهارم در دو محیط کشت داده شدند: 1- محیط MEM - α کامل شده با سرم 10 درصد 2- سلول‌هایی که در محیط MEM - α حاوی 2 درصد DMSO نگه‌داری شدند. هویت و میزان خلوص سلول‌ها به روش ایمنوسیتوشیمی و بیان ژن‌ها به روش RT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته ‌ ها: نتایج نشان داد که MSCs به رنگ‌آمیزی آلکالین فسفاتاز، آنتی‌فیبرونکتین و آنتی CD90 پاسخ مثبت دادند. نتایج RT-PCR نشان داد که عوامل نوروتروفیک و برخی از ژن‌های دوپامینرژیک در هر دو گروه بیان شدند. مقایسه نیمه کمی بیان ژن‌های نوروتروفیک و دوپامینرژیک در این دو گروه نشان داد که شدت بیان برخی از ژن‌ها نوروتروفیک ( BDNF, NGF, CNTF, GDNF ) در MSCs تیمار نشده به طور معنی‌داری بیش‌تر از MSCs تیمار شده با DMSO است (05/0 P≤ ). نتیجه ‌ گیری: سلول‌های بنیادی مزانشیمی با بیان عوامل نوروتروفیک و برخی از ژن‌های دوپامینرژیک، می‌توانند برای درمان بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار گیرند